Wat een heerlijke zomer hebben we toch gehad en ook begin september ziet er veelbelovend uit. Lekker genieten nog van het mooie weer en als het kan de barbecue aan met heerlijk vlees of vegetarisch eten. Deze keer een verhaaltje over een vleeseter (carnivoor) en een planteneter (herbivoor).

Carnivoor.

22 juli 2013 gaat de telefoon. Met Paula Giepmans uit de Beukenlaan. Haar man Jan heeft een grote kever gevangen die in de vijver rondzwom. Hij heeft hem in een potje gedaan en wil graag weten wat het voor diertje is. Na even doorgevraagd te hebben vermoeden we dat het een geel gerande waterkever is. Jan heeft een foto gemaakt en deze doorgestuurd (zie de foto bij dit artikel). Het is inderdaad de geel gerande waterkever (Dytiscus marginalis). Het is een vrouwtje, te zien aan de groeven in het dekschild; mannetjes hebben een glad dekschild. Er komen in Europa zo’n 150 soorten waterkevers voor, waarvan de geel gerande een van de vraatzuchtigste is.

Vraatzuchtige kinderen

De larve van de geel gerande waterkever is nog vraatzuchtiger dan de kever zelf. Nadat de larve uit het ei is geslopen duurt het 5 tot 6 weken, waarin hij enkele keren vervelt, voordat de larve volgroeid is. Hij kan wel tot 7 cm groot worden en hangt het grootste deel van zijn leven ondersteboven aan het wateroppervlak. Op deze manier ververst hij steeds de lucht via twee uitsteeksels op het achterlijf en ligt op de loer om prooi te verschalken. Als er een klein visje of insect in de buurt komt is de larve plotseling zeer attent. Het lichaam wordt snel in aanvalspositie gebracht en met zijn krachtige kaken grijpt hij de prooi vast. Nadat de prooi leeggezogen is blijft er nog maar een slap velletje over. De larve laat dit vallen, en even later hangt hij weer klaar, de kaken uitnodigend open. Als de tijd rijp is kruipt de larve uit het water en verpopt zich in een holletje aan de oever. Na enkele weken komt de kever tevoorschijn, Waarna het hele spektakel weer opnieuw kan beginnen: Eitjes leggen in stengels van waterplanten, enkele dagen wachten op de eerste kleine larfjes die al meteen beginnen met het vangen van kleine prooien, als ze zelf niet opgegeten worden door grotere waterdieren zoals vissen, salamanders of een grotere broer of zus.…

Het verhaal over de herbivoor lees je in de volgende editie.

Tot de volgende keer Martha en Paul