Hebben jullie ook zo genoten van de witte kerst? Al die sneeuw bracht natuurlijk wel behoorlijk wat overlast met zich mee, maar het levert ook prachtige plaatjes op en in de tuin is van alles te zien. Als je een voerplek hebt zie je vooral veel vogels die je dan uitstekend kunt fotograferen.
De merel is zo’n vogel die graag rondscharrelt op en rond de voederplaatsen.
De merel (turdus merula) is een vogel uit de familie van de lijsters (tudidae). De naam komt van het Latijnse woord voor merel, merula. De merel is een van de bekendste standvogels in ons land. Standvogel wil zeggen dat hij hier zomer en winter verblijft. In vroeger jaren kwam de merel niet zo talrijk voor in de dorpen en steden maar was het vooral een bosbewoner. Het is een van de talrijkste broedvogels in ons land.
Het mannetje heeft in volwassen stadium een zwart verenkleed met gele snavel en geel omrande ogen (zie foto). Een jong mannetje heeft de eerste winter een zwarte snavel. Het vrouwtje lijkt van veraf effen bruin, maar heeft op keel en borst vlekken (zie foto).
Zij bouwt in het voorjaar een stevig nest van gras, wortels, takjes en mos. Dat doet ze op de meest vreemde plaatsen zoals bij ons eens op de haspel van de tuinslang. Ze legt minstens twee legsels van 3 tot 5 groen gespikkelde eieren.
De jongen worden door beide ouders gevoerd. Na 2 weken verlaten ze hun nest. Ze kunnen dan nog niet vliegen en blijven nog zo’n 3 weken afhankelijk van hun ouders. Het verenkleed van de jongen lijkt op dat van het vrouwtje maar is duidelijker gevlekt. Laat jonge vogels met rust. Ze lijken misschien hulpeloos maar zijn het zeker niet. De ouders houden ze goed in het oog.
Let in de komende weken eens op of je het korte fluitende gezang hoort van de merel, want dan is het zeker: Het voorjaar komt eraan!
Wij wensen jullie in 2011 veel natuurplezier toe.
Martha en Paul