Als je in mei of juni het dorpsommetje Hejje Mojjer loopt en je kiest de lange route dan kom je langs de drie vijvers. Let dan eens op de begroeiing in deze oude Maasarm. Aan de randen bloeit de gele lis en in het water zie je een grote hoeveelheid waterdrieblad. Hieronder volgt een korte beschrijving van deze, in Nederland beschermde, mooie plant.
Voorkomen
Het waterdrieblad of waterklaver is een van de mooiste wilde planten van West-Europa. Bij ons is het een vrij algemene plant die voorkomt in vennen, veenmoerassen op zandgronden. De plant houdt niet van zilte grond en komt daardoor ook niet zo veel voor langs de kust. In onze tuinvijvers wordt hij vaak aangeplant en is zeer geschikt als oeverbegroeiing. Hij houdt van een zonnige plaats en een matig voedselrijk milieu (mesotroof). Samen met o.a. kleine valeriaan en rietorchis zijn het pioniers op het gebied van landaanwinning.
Omschrijving
Waterdrieblad is een overblijvende moerasplant met een lange sponzige, horizontale wortelstok. De wortelstok kan wel 1,2 meter lang worden. De sappige lang gesteelde bladeren spruiten uit de worteltop en zijn onderverdeeld in drie deelbladeren van 3,5 tot 7 cm. In de winter vormt de plant knoppen onder water om in de lente zijn bloemen boven het water uit te steken. De bloemknoppen zijn roze. De ongeveer 1,5 cm grote bloemen staan in 20 tot 30 cm lange trossen. De witte bloemkroon met een zweempje rood is opvallend franjeachtig gebaard. De kleine bloemen zijn zacht getint wit-roze en heffen zich boven het water uit. Het lijkt een grote roze wolk die feestelijk aandoet in de lente. De rode kleur van de meeldraden contrasteert fel met de gekronkelde witte bloemblaadjes die aan de randen een franjeachtige baard lijken te hebben. Ook de bruine vruchten met hun typisch zaagtandige kroonslippen zijn nog fraai om te zien.
De achternaam van Menyanthes verraadt zijn beeldkenmerk trifoliata, wat drie bij elkaar staande bladeren betekent. De bladeren zijn gaafrandig en eivormig van vorm. Waterdrieblad breidt zich in hoofdzaak uit met zijn kruipende wortelstok. Het donker bruinzwarte zaad kan door de wind worden meegevoerd om ergens anders in een geschikt milieu te kiemen. Het waterdrieblad is nauw verwant aan de gentianen maar wordt, meestal samen met de watergentiaan, in een aparte familie ondergebracht.
Enkele wetenswaardigheden
Namen:
Nederlands: Waterdrieblad
Frysk: Trijeblêd
English: Bogbean (Common Bog Bean, Marsh Clover) Français: Trèfle d’eau
Deutsch: Fieberklee
Wetenschappelijk: Menyanthes trifoliata
Naamgeving: Menyanthes is mogelijk afgeleid van het Griekse woord men (maand) en anthos (bloem), een verwijzing naar de bloeitijd van 1 maand.
Medicinale werking
Waterdrieblad staat te boek als een bloedzuiverende plant. Afvalstoffen worden sneller uit het lichaam afgevoerd en omdat het ook de lever stimuleert verwijdert het overtollige stoffen sneller uit het lichaam. Het wordt in de fysiotherapie o.a. ingezet bij artrose en reumatische artritis.
Verzorging in de vijver
Behalve in ondiepten en langs randen van plassen en sloten, groeit waterdrieblad graag langs de oever van de vijver. Het is geen moeilijke plant. Oevers, gemaakt van turf dat half in het water steekt, zorgen voor een goed milieu. Het is een echte aanrader voor grote en kleine vijvers. Waterdrieblad is toepasbaar als voorgrondplant en als contrasterende onder begroeiing tussen grotere verticale planten. Hij kan in manden geplant worden maar groeit er gegarandeerd uit zodat periodiek verpotten een noodzaak is.
Waterdrieblad doet het niet zo goed in het moeras maar kan vandaar over de vijverrand naar het water kruipen en is dus geschikt om vijverranden af te dekken. Vermenigvuldiging gebeurt het makkelijkst door zijscheuten waaraan wortels zitten af te snijden. In de praktijk betekent dit dat men stukken van ongeveer 30 cm afsnijdt. Dit kun je het beste in de lente doen.
Wil je deze plant in je vijver zetten, haal er dan een bij een tuincentrum in de buurt, maar laat de wilde plantjes s.v.p. staan.
Veel zomerzon bij de vijver toegewenst.
Martha en Paul