Het roodborstje is een van de vogels die je vaak associeert met Kerstmis. Hij staat immers op veel afbeeldingen zoals kerstkaarten en ook in boeken met Kerstverhalen komt hij veelvuldig voor. Vanaf onze prille jeugd weet dit parmantige vogeltje onze aandacht te trekken. Ieder van ons heeſt als kind vast uit volle borst gezongen: “Roodborstje tikt tegen het raampje tik tik tik ...”
Brutaaltje
Roodborsten zijn vaak erg nieuwsgierig en goed van vertrouwen, zeg maar gerust brutaal. Terwijl je in de tuin bezig bent, kijken ze nauwlettend toe of er in de omgewoelde aarde iets eetbaars te vinden is. Tegen soortgenoten zijn zowel mannetje als vrouwtje heel agressief en verdedigen zomers en ‘s winter fel hun territorium. Ze tonen daarbij de rode borstveren. Neem de proef maar eens op de som en plaats een stok met een rode doek in de tuin. Als die gaat wapperen door de wind zal het roodborstje de doek aanvallen omdat hij denkt dat een ander zijn territorium is binnen is gedrongen.
Zanger en zangeres
Om hun melancholische zang, met trillers en oplopende tonen, ten gehore te brengen, gaan ze het liefst op een duidelijk zichtbare plaats zitten, zodat de hele omgeving de zanger of zangeres aan het werk kan zien. Ons roodborst vormt een uitzondering op de algemene regel wat de zang betreft. In de regel zingt in de vogelwereld alleen het mannetje maar roodborstjes zijn erg geëmancipeerd. Het vrouwtje zingt net zo frivool als het mannetje. Kunnen ze mooi samen een duet zingen.
Nachtbraker
Men kan de roodborst heel het jaartje rond horen zingen met uitzondering van de ruiperiode aan het eind van de zomer. Hij zingt de hele dag door maar is toch een echte “nachtbraker”. Hij wordt vooral actief in de schemering: zijn ogen worden dan opvallend groot en op dat ogenblik is hij een eersteklas druktemaker. Het gebeurt zelfs dat roodborsten zingen bij volledige duisternis.
Rode borst
In de volksverhalen heeft hij zijn rode vlek gekregen van de stervende Christus. Toen deze laatste aan het kruis hing werd zijn pijn nog verhoogd door een venijnige doorn in zijn doornenkroon. Niet dat de andere stekels niet pijnlijk waren, maar deze stak net naast zijn oog. Het roodborstje, nieuwsgierig als altijd, zat op het kruis en had het opgemerkt. Met zijn sterk snaveltje brak het de stekel af en trok hem heel voorzichtig uit de wonde. Daarbij viel er een druppel bloed op zijn borst en werden zijn pluimpjes rood gekleurd. Jezus zag dit en sprak: “Aan deze druppel bloed zal men voortaan herkennen dat jij mijn lijden hebt verzacht.” Vanaf dat ogenblik had het vogeltje een rode borst en werd het roodborstje genoemd
Een mooi moment om hiermee af te sluiten en jullie allemaal een gezegende Kerst en een gezond 2013 toe te wensen.
Tot in 2013
Groetjes,
Paul en Martha